'Wat zeg je daar,' brulde ze dan met de bek wijd open.
'Je hebt dikke billen,' zei het aapje nog een keer en rolde over de grond van het lachen.
Heel rustig liep Nellie naar het aapje toe en voordat iemand het in de gaten had, deed ze haar bek open en HAP. Weg aapje. In een keer doorgeslikt. Daar schrok iedereen van en vanaf dat moment kreeg Nellie altijd haar zin.
Toen het op een dag heel hard regende en er overal grote plassen lagen, schreeuwde Nellie om laarzen waarmee ze in de plassen kon stampen. 'Ik wil gele laarzen om in de plassen te stampen.'
Met haar moeder ging ze naar de schoenenwinkel en vroegen of ze ook gele regenlaarzen voor nijlpaarden verkochten. De verkoper keek zenuwachtig naar de twee nijlpaarden en zag de boze blik van Nellie. 'Misschien,' zei hij aarzelend, 'maar ik moet wel even zoeken in het magazijn'.
Nellie en haar moeder wachten rustig tot hij terugkwam en jawel, even later kwam hij terug met een grote doos regenlaarzen speciaal voor nijlpaarden. Hij was blij dat Nellie glimlachte.
De verkoper deed de doos open en zei: 'Het zijn alleen wel roze laarzen, maar dat is ook mooi, toch?'
Nellie haalde diep adem en brulde: 'Ik wil gele laarzen.'
De arme man viel ondersteboven door de wind die uit de bek van Nellie kwam en viel languit op de grond, vlak voor de poten van Nellie. Nellie keek ontzettend boos naar hem en deed haar bek wijd open. HAP. Weg was de schoenverkoper. In een keer doorgeslikt.
'Nellie toch,' zei haar moeder verschrikt, 'dat kan je toch niet doen?'
Maar vier winkels, vier schoenverkopers en vier happen later liet Nellie een grote boer door alles wat ze naar binnen had geschrokt en zag tot haar verrassing dat de laatste winkel gele laarzen voor haar had. Nu kon ze eindelijk dansen, stampen en springen in de plassen.
Dus wanneer je op vakantie lekker met een ijsje rondloopt in de dierentuin en je ziet een nijlpaard, pas dan maar goed op. Als het Nellie is en ze zegt: 'Ik wil jouw ijsje, dan zou ik het maar snel geven.'
