Het Stenen Vogelnest

'Ik bouw voor jou het sterkste huis dat er bestaat,' zei de stoere spreeuw en liet een kiezelsteentje aan zijn vrouwtje zien. 'Ik bouw een huis van steen, dat is veel sterker dan van takjes.' Hij draaide trots om haar heen en stampte met zijn poten op de grond om zijn kracht te tonen. 'Jij krijgt het veiligste huis van alle vogels.' Zij knikte met haar kopje en trilde met de vleugels van dankbaarheid.

Hij vloog af en aan. Dan weer een steentje en dan weer wat modder om alles aan elkaar te plakken. Toen er een randje klaar was, ging zij er vast in zitten. Ze voelde zich een prinses in zo’n mooi stenen nest. Hij had het amper in de gaten, zo druk was hij met zijn bouwwerkzaamheden. Zelfs toen het nest bijna klaar was, zag hij niet dat zijn vrouwtje er al een ei in had gelegd en geduldig zat te broeden. In een soort blinde werklust bleef hij doorgaan, alleen het dak moest nog dicht. Weer een steentje en weer wat modder. Toen hij klaar was en het nest volkomen wind en waterdicht was en de grootste storm kon doorstaan, wilde hij met zijn vrouwtje overleggen waar hij de ingang moest hakken.

Maar hij kon haar nergens vinden. Hij dacht dat ze het huis niet mooi vond en hem had verlaten. Met hangende pootjes van verdriet vloog hij weg om op zoek te gaan naar een ander vrouwtje.

1 opmerking: