Grapje

'Help,' klinkt het ineens keihard in het bos. 'Help, ik val.'
Het kleintje suist met duizelingwekkende snelheid vanuit de hoge boom kaarsrecht naar beneden en rolt holderdebolder over de grond verder. Alles doet zeer en hij begint te huilen.
'Papa,' schreeuwt hij naar boven. 'Papa, ik ben gevallen.'
Een stem van bovenuit de boom roept verschrikt naar beneden.
'Jongen, wat is er gebeurd?'
Het kleintje kan alleen maar huilen.
'Hoor je mij, jongen?'
'Ja pap, ik hoor je goed.'
'Kan je nog kijken met je oogjes?'
'Ja pap, ik zie alles nog.'
'Kan je nog staan op je pootjes?'
'Ja pap, er is niets gebroken.'
'Zitten je vleugeltjes nog goed?'
Dan is het stil. Plotseling begint het kleintje te krijsen, zo hard als hij kan.
'Wat is er, jongen?' roept de vader.
'Mijn vleugels, pap. Ze zitten er niet meer aan. Ik kan niet meer vliegen.' Weer begint hij te huilen en te huilen.
Dan hoort hij plotseling zijn vader lachen en kijkt verbaasd omhoog.
'Grapje,' zegt zijn vader.
'Hoezo grapje? Ik kan niet meer vliegen,' schreeuwt het kleintje in paniek. ‘Dat is heel erg.’
'Ach jongen,' roept zijn vader van boven. 'Dat kon je ook nooit. Je bent geen vogeltje, maar een spinnetje dat uit het web is gevallen. Ik laat een draadje zakken en dan trek ik je omhoog. Het was gewoon een grapje.'