De schildpad Bami

Er was eens een schildpad die niet tevreden was met zijn huis. Het was veel te klein. Het had maar één kamer, dus een logeetje moest al ergens anders slapen. Ook wilde hij meer plaats voor zijn spullen en een eigen plekje om te computeren. Maar vooral vond hij het binnen te donker. Echt, je zag bijna niks. Een raam zou geen overbodige luxe zijn.
De schildpad heette Bami. Dat vond hij natuurlijk geen mooie naam. Maar zijn moeder zei dat hij net een bamibal leek toen hij geboren werd. ‘Lief hè,’ zei ze er nog achteraan. En dat was dat.

Bami zat in zijn donkere huisje te bedenken wat hij kon doen. Nou, één ding was al snel duidelijk. Er moest een raampje in zijn schild komen. Zo’n klein klapraam aan de achterkant, dat hij gewoon op een kiertje kon laten staan wanneer hij sliep. Maar hoe maak je dat?
‘Dat is niet zo moeilijk,’ zei de klusjesman, ‘ik zaag er van buiten af een gat in.’ Hij wachtte even om te zien of Bami schrok en ging toen verder.

‘Dan plaats ik een klapraampje en ik kit dat goed dicht, want anders krijg je natte billen. Haha.’

De klusjesman ging aan ’t werk. Zagen, timmeren, kitten. 

Het duurde twee dagen, maar het resultaat was geweldig. Een mooi klapraampje. Lekker licht binnen en heerlijke frisse lucht. 

Bami genoot er met volle teugen van, maar na een paar weken wilde hij meer.
En hij klopte weer aan bij de klusjesman.

‘Toch natte billen gekregen? vroeg hij, ‘dan kom ik het wel repareren, hoor.’

‘Nee,’ zei Bami, ‘ik wil nu een extra kamer’.
‘En waar moet die dan komen?’
‘Bovenop, gewoon een extra verdieping’.
De klusjesman ging aan ’t werk. Zagen, timmeren, kitten. Het duurde vier dagen, maar het eindresultaat was er naar. Een prachtige kamer om te computeren. 

Bami genoot er met volle teugen van, maar na een paar weken wilde hij meer. En weer klopte hij aan bij de klusjesman.
‘Oh jee,’ zei de klusjesman, ‘problemen met het dak zeker?’
‘Nee,’ zei Bami, ‘ik wil nu een zolder voor mijn troep’.
‘En waar moet die dan komen?’
‘Nou, een zolder, wat denk je zelf? Bovenop het dak natuurlijk.’
De klusjesman ging aan ’t werk. Zagen, timmeren, kitten. Het duurde zes dagen, maar dan had je ook wat. Een zoldertje voor al zijn boeken en andere prulletjes. 

Bami genoot er met volle teugen van, maar na een paar weken wilde hij meer. En voor de vierde keer klopte hij aan bij de klusjesman.

‘De hele boel is zeker ingestort?’ zei de klusjesman geschrokken.

‘Nee,’ zei Bami, ‘ik wil nu een schuur voor mijn fiets en skippybal en zo.’

De klusjesman krabde eens op zijn hoofd en vroeg toen: ‘En waar moet die schuur dan komen?’
‘Dat is toch niet zo moeilijk. Gewoon aan de achterkant. En dan maak je de schuur op wieltjes en haak je hem vast. Net als een caravan.’
De klusjesman ging aan ’t werk. Zagen, timmeren, kitten. Het duurde acht dagen, maar het eindresultaat was fantastisch. Een echte schuur. Bami zette meteen al zijn buitenspeelgoed er in.

Hij genoot er met volle teugen van, maar na een paar weken klopte hij toch weer aan bij de klusjesman.

‘Wat wil je nu weer verbouwen?’ zuchtte de klusjesman.
‘Nou,’ pufte Bami, ‘het is allemaal zo zwaar. Ik kan het niet meer dragen en trekken. Eigenlijk kan ik nergens meer naar toe. Ik ben zo moe.’ En Bami werd steeds somberder. Het was allemaal zo mooi verzonnen, maar nu …

De klusjesman knikte begrijpend. ‘Kijk, daar heb ik nu een oplossing voor. Ik haal alles er weer af. Maak het natuurlijk netjes dicht, anders wordt er nog meer nat dan alleen je billen. Haha. En dan bouw ik hier aan de rand van het bos een klein vakantiehuisje voor jou. Met veel ramen, met een computerkamer, met een zolder voor de troep en met een schuurtje voor je fiets.’
Bami keek hem aan. ‘Wat een goed idee.’
De klusjesman ging aan ’t werk. Zagen, timmeren, kitten. Het duurde tien dagen, maar toen stond er ook wat. Een echt prachtig vakantiehuisje aan de rand van het bos.
Bami genoot er met volle teugen van.