De gebrilde dwarsfluitkanarie

 

Hij floot elke dag zijn lied, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat, maar was nooit echt tevreden. Het moest mooier, het kon nog beter. Hij zag niet dat de mensen zijn gefluit ook nu al prachtig vonden. Hij zag niet dat de kinderen verrukt omhoog keken wanneer hij zijn liedjes floot. Er was maar een ding waar hij aan dacht. Hij wilde gewoon de beste zijn, de allerbeste, de superallerbeste van de hele wereld. Daar had hij alles voor over.
Op een dag wist hij de oplossing. Een zilveren dwarsfluit, dat was het helemaal. Daar kwam zo'n prachtig geluid uit. Daar kon geen enkele vogel tegenop. Pas dan zou iedereen versteld staan en vol bewondering naar hem luisteren.
Hij kocht onmiddellijk zo'n fluit en ook een te gekke bril om er stoer uit te zien. Hij oefende en oefende, net zolang totdat hij zelf tevreden was. Eindelijk kon hij doen wat hij zo graag wilde. De mooiste liedjes fluiten.

Dus wanneer je soms in het bos opeens stil blijft staan om te luisteren naar het prachtige gefluit van een vogel, dan hoor je waarschijnlijk de gebrilde dwarsfluitkanarie.