Twee piepjonge vogeltjes

Twee piepjonge vogeltjes staan op de rand van het nest.

Ze kijken een beetje angstig naar beneden.
'Het is wel diep,' zegt het ene vogeltje met knikkende pootjes.
'Heel diep,' zegt de ander met bibberende vleugeltjes.
'Ik heb een idee,' zegt het ene vogeltje en hij pakt een parachuutje.
'Kijk,' zegt hij trots, 'zo komen we zacht op de grond terecht.'
'Nee,' zegt de ander, 'dat kan echt niet. Een parachute is voor watjes.'
'Ik heb een veel beter idee,' en hij pakt een extra lang elastiekje.
'Kijk,' zegt hij, 'dit bind je aan het nest en het andere eind aan je pootje.
Dan gaan we bungeejumpen en vallen we niet te pletter.'
'Nee, dat is pas stom,' zegt het ene vogeltje, 'dan leer je nooit vliegen.'

Ze kijken weer naar beneden in de oneindige diepte.
Ze zuchten nog eens diep en doen hun oogjes dicht.
Dan springen ze tegelijk over de rand.
Ze fladderen en fladderen en fladderen.
Ze piepen zich schor van angst.
En net voordat ze op de grond te pletter slaan,
scheren ze omhoog en vliegen weer terug naar hun nest.
Uitgeput, maar trots liggen ze naast elkaar uit te hijgen.

Vanuit een andere boom kijken hun papa en mama lachend toe.
'Onze kleintjes redden het wel,' zeggen ze tegen elkaar.

Het schatje, het liefje en de zeurpiet

'Hallo lammetje,' zei het veulen.
'Ik ben geen lammetje?'
'Jawel, je bent een lammetje.'
'Nee, echt niet. Ik ben een schatje.'
'Dat geloof ik niet.'
'Mama,' riep het lammetje ineens.
'Ja, wat is er schatje?'
'Zie je wel,' zei het lammetje trots.
'Mama, het veulen zegt dat ik een lammetje ben.'
'Ik ben geen veulen.'
'Jawel, je bent een veulen.'
'Nee, echt niet. Ik ben een liefje.'
'Dat geloof ik niet.'
'Mama,' riep het veulen ineens.
'Ja, wat is er liefje?'
'Zie je wel,' zei het veulen trots.
Er kwam een kalfje naar hen toelopen.
'Hallo kalfje,' riepen het lammetje en het veulen tegelijk.
'Ik ben geen kalfje.'
'Jawel, je bent een kalfje.'
'Nee, echt niet. Ik ben een ...'
'Ja, wat ben jij eigenlijk?'
'Mama,' riep het kalfje ineens.
'Ja, wat is er zeurpiet?'

Brr, wat is het koud

 

Brr, wat is het koud.

Ik heb overal kippenvel.

Valentijn

Oh mijn lieve Valentijn

Ik raak helemaal in de war van jou

De heksenkring

 

Eindelijk een vervolg op het verhaal over het schattige heksje (De heksenkring 1). De zes heksen dansen nog steeds in het maanlicht en willen zo graag een mensenkindje om te vertroetelen en allerlei heksendingen te leren. Het schattige heksje is helaas verdwenen met een toverspreuk. Maar ze hebben een nieuw plan.

Lees snel het verhaal 'De heksenkring 2' om achter het geheime plan te komen.

Het jonge ijsbeertje

'Papa, ben jij een echte ijsbeer?' vraagt het jonge ijsbeertje aan zijn vader, terwijl ze samen over de oneindige sneeuwvlakte wandelen.
'Zeker jongen,' antwoordt zijn vader trots. 'Ik ben een hele echte ijsbeer. Ik hou van sneeuw en ijs. Ik heb het nooit koud.'
'En mama? Is mama ook een echte ijsbeer?
'Tuurlijk jongen. Mama is ook een echte ijsbeer.'
Het jonge ijsbeertje is nog niet tevreden. Hij wil meer weten.
'En oma,' vraagt hij vervolgens. 'Is oma ook een echte ijsbeer?'
'Ja jongen,' zegt zijn vader nu wat knorrig. 'Oma is ook een echte ijsbeer.'
Het jonge ijsbeertje durft bijna niet verder te gaan, maar vraagt dan met een benauwd stemmetje: 'En opa. Is opa ook een echte ijsbeer?'
Nu vindt zijn vader het wel genoeg. 'Hou eens op met dat gezeur. Waarom wil je toch weten of de hele familie echte ijsberen zijn?'
Het jonge ijsbeertje kijkt zijn vader aan en trekt de muts nog verder over zijn oren. Dan zegt hij met bibberende stem:
'Omdat ik het zo v-v-verschrikkelijk k-k-koud heb.'

IJsbeer, ijsbeer, heb je het niet koud?

IJsbeer, ijsbeer, heb je het niet koud?

Nee, geef mij maar bergen ijs.

Ik ga door de sneeuw op reis.

IJsbeer, ijsbeer, heb je het niet koud?