De duif en de mier

 

Dwars door het bos liep een helder, kabbelend beekje. Onder een grasspriet in de berm zat een mier. Die had erg veel dorst en daarom boog ze zich voorover om wat te drinken. Maar terwijl ze dat deed gleed ze uit en viel ze in het water. De stroom sleurde haar mee, ver weg stroomafwaarts. Hoe ze ook haar best deed, ze redde het niet om aan de kant te komen.

Op dat moment vloog er een duif boven de beek. Deze zag de in het water spartelende mier en had medelijden met het in nood verkerende diertje. De duif brak een takje van een in de buurt staande struik en liet dat in het water vallen. De mier aarzelde geen moment en klauterde vlug op het takje en bereikte zo veilig de oever.

Kort daarop was de mier aan het wandelen, toen ze de duif toevallig weer ontmoette. Een jager richtte zijn geweer op de duif. De mier, die zag wat er ging gebeuren, beet de man snel in zijn voet. Hij gaf een gil van schrik. De duif hoorde het en vloog weg.

De duif en de mier werden vrienden voor het leven.


Met dank aan de Volksverhalen Almanak (De duif en de mier)