Het is
midden in de nacht. Iedereen ligt lekker te slapen. Alleen de lantaarnpalen
zijn wakker, zij moeten nog een beetje licht schijnen. Verder is alles
donker. Ook in het huis van Dinootje is alles in diepe rust. Maar dat duurt
niet lang meer.
'Mam,' klinkt
het ineens vanaf de zolder. Daar slaapt Dinootje.
'Mam,'
klinkt het nu wat luider en Dinootje doet zijn lampje aan. Maar ja, mama ligt op
een andere kamer diep onder de dekens te snurken.
'MAMA,'
schreeuwt hij nu.
'Wat is
er Dinootje,' antwoordt zijn moeder slaperig, 'neem maar een slokje water.'
'Mam, ik
heb zo'n pijn in mijn buik.' Dinootje begint zachtjes te kermen.
Mama
sjokt naar boven met een bekertje water. Ze schrikt wanneer ze bij haar kindje
komt. Hij ziet er heel erg ziek uit en zijn gezicht is helemaal wit.
'Ach
jongen, wat is er toch aan de hand? Heb je zo'n pijn in je buikje?' Ze streelt
zachtjes over de buik van Dinootje. Maar dan begint het binnen in die buik
opeens te borrelen, steeds harder en harder. Dinootje doet zijn bek open en met een grote boog spuugt hij alles onder. Zijn moeder kan nog net opzij springen. Maar het zit overal, zelfs
tegen het plafond. Het is een enorme bende. Dinootje begint te huilen.
'Stil
maar,' zegt zijn moeder, 'het komt wel weer goed. Die troep ruim ik straks wel
weer op. Kom maar lekker warm bij mij in bed liggen.'
Even
later ligt Dinootje dicht tegen zijn moeder aan, in het grote bed.
'Mam,'
zegt hij zachtjes, 'mam, ik heb nog steeds buikpijn.'
'Ja
jongen, ik weet het. Probeer maar wat te slapen, dan is het morgen vast over.'
'Ja,
alles doet zeer,' zegt het zielige dinosaurusje, 'vooral mijn poten doen zo
zeer.'
Wanneer
Dinootje wil opstaan, zakt hij meteen door zijn poten. Hij kan er niet meer op
staan. Hij valt terug op bed en kijkt wanhopig naar zijn moeder.
'Mam, wat
moet ik nu. Het gaat toch wel weer over?' vraagt hij een beetje benauwd.
Zijn
moeder kijkt bezorgd en zegt: 'Ach arme jongen. Zo kan het niet langer. Ik bel
de dokter.'
Even
later staat dokter Dikneus voor de deur.
'Goedemorgen
mevrouw, waar is de patiƫnt?' zegt hij vrolijk.
‘Boven
dokter, hij ligt in mijn bed.’
Dinootje
moet zijn hemd uitdoen en de dokter onderzoekt hem goed.
‘Zeg eens
A, Dinootje.’
‘AAAAA,’
zegt Dinootje keihard.
De dokter
schrikt ervan. ‘Ho, ho, ik hoef niet doof te worden.’
Wanneer
de dokter klaar is, kijkt hij naar de moeder van Dinootje.
‘Tja, een
moeilijk geval mevrouw,’ zegt hij, ‘ik weet het niet. Dinootje moet toch even naar
het ziekenhuis.’
‘Maar,
maar, is hij dan zo ziek? En hoe moet dat dan? Hij kan niet eens lopen.’
‘Ik bel wel
een ziekenwagen mevrouw,’ zegt dokter Dikneus.
Na een
paar minuten hoor je een sirene. Tatu, tatu, daar komt de ziekenwagen aan.
Hij stopt
voor de deur en zet zijn sirene uit. Maar ja, ondertussen is natuurlijk de hele
buurt wakker geworden.
‘Wat zou
er aan de hand zijn,’ vragen ze zich af.
‘Zou
Dinootje ziek zijn?’
Ze weten
het niet en staan buiten te wachten tot er iets gebeurt.
Er gaan twee
mannen naar boven met een brancard. Daar willen ze Dinootje op tillen, maar het
dinosaurusje is erg zwaar. Met heel veel moeite ligt hij erop, maar wanneer ze de
brancard op willen tillen. KRAK. De brancard doormidden. Zo kan het niet, dat
moet anders.
Dinootje
gaat op de rug van zijn moeder naar beneden. De deuren van de ziekenwagen staan
al open. Maar Dinootje is veel te zwaar, de ziekenwagen kan niet rijden met
zo’n zware dino achterin. De mannen van de ziekenwagen staan elkaar aan te
kijken. Wat nu?
De moeder
van Dinootje weet wel wat. Ze hebben een speciale aanhangwagen die sterk genoeg
is voor Dinootje.
En ja hoor, even later rijdt de ziekenwagen weg, met achter
zich een karretje waar Dinootje op ligt. De buren die wakker waren geworden,
staan te zwaaien.
In het ziekenhuis staan vier zusters klaar om Dinootje te
helpen. Ze tillen hem samen in een bed. Dat hadden ze natuurlijk beter niet
kunnen doen. KRAK. Bed doormidden. De zusters staan verbaasd te kijken. Dit
hebben ze nog nooit meegemaakt. Zo kan het niet, dat
moet anders.
Dus, laten ze Dinootje maar gewoon op de grond liggen met
een kussen onder zijn kop en een deken over hem heen.
De zusters zijn heel lief en verwennen Dinootje een beetje.
‘Voel je je al wat beter?’ vragen ze en ze aaien hem over
zijn kop. Maar Dinootje schudt zijn kop. Alles doet zeer, zijn buik en … nou
alles.
Gelukkig komt daar de dokter al aan.
‘Dag Dinootje, ik ben dokter Langoor en ik ga jou beter
maken.’
Dinootje kijkt de dokter een beetje angstig aan en vertelt
dat hij overal pijn heeft.
‘Hm,’ zegt de dokter. ‘Zo, zo.’
De dokter onderzoekt alles. Hij luistert naar het hart van
Dinootje en kijkt in zijn ogen en oren. Daarna klopt hij op de borst van
Dinootje en knijpt een beetje in zijn buik. Als laatste trekt hij aan zijn
poten en elke keer vraagt hij: ‘Doet dit zeer?’ en ‘Voel je dat?’
Dinootje knikt alleen maar. Alles doet zeer.
‘Tja Dinootje, ik weet wat er aan de hand is. Jij hebt een
ziekte die alleen maar bij dinosaurussen voorkomt.’
‘Gaat het wel over dokter?’ vraagt de moeder van Dinootje
benauwd. Zij is ondertussen op de fiets bij het ziekenhuis aangekomen en is
zeer ongerust.
‘Ja mevrouw, uw zoon heeft last van dinoritus. Dan heb je een dag hele erge buikpijn en alles doet dan zeer. Daarna is het gelukkig weer helemaal over.’
‘Dus ik mag weer naar huis?’ vraagt Dinootje die zich al een
klein beetje beter voelt.
‘Ja jongen,’ zegt de dokter, ‘maar je moet wel een paar
sinaasappeltjes eten. Dat is goed voor je.’
De volgende ochtend zit Dinootje thuis aan de tafel. Hij
voelt zich al een stuk beter. Voor hem op tafel liggen 10 sinaasappels. De
dokter had gezegd dat hij sinaasappels moest eten, dus.... Hij pakt een
sinaasappel, gooit hem in de lucht en vangt hem met zijn bek op. Mmm, lekker,
met een knauw en een slik is de sinaasappel weg.
‘Dinootje toch,’ zegt zijn moeder, ‘Hoe vaak moet ik het nog
zeggen. Je moet de sinaasappels eerst schillen.’
Te laat. De tafel is al leeg.
Wat een humoristische verhaaltjes! Kinderen in de klas vragen om een verhaaltje van Dinootje en dan lekker lachen. Hier hebben kinderen behoefte aan! Ik heb de schrijver Jan Kranenbarg helemaal ontdekt. Echt een aanrader......
BeantwoordenVerwijderenLeuk verhaald heb dinotje veranderd in unicorn en mijn dochter vond het geweldig!
BeantwoordenVerwijderen