Panda Amanda wil op ballet

'Mam,' zegt de panda Amanda, terwijl ze haar moeder zo lief mogelijk aankijkt.
'Ik wil heel graag op balletles.'
‘Maar Amanda,’ antwoordt haar moeder hoofdschuddend, ‘al je vriendinnen zitten op kookles. Dat is toch veel leuker. Ballet is niks voor panda’s. Wij zijn er te dik voor en zo hoort het ook.’
‘Poeh,’ zegt Amanda, ‘en toch wil ik op ballet.’


En vanaf dat moment is er niet meer over te praten. Amanda is vastberaden. Vanaf nu eet ze geen bamboe meer, want daar word je alleen nog maar dikker van. Sla en komkommer, dat is beter voor een balletdanseres. Ze wil afvallen en een dunne panda worden. En warempel, na een paar weken kan je al zien dat ze minder dik is. En na een paar maanden is ze zo slank, dat ze naar de balletschool durft om te vragen of ze op balletles mag.

‘Dus jij wilt op balletles,’ zegt een strenge juffrouw met een knot in het haar. ‘Maar er is nog nooit een panda op balletles geweest. Hier komen alleen maar slanke dieren, zoals wezels en hermelijnen. Ik moet wel zeggen dat je mooi dun bent voor een panda.’

En zo kwam het er toch van. Amanda zit op balletles. Ze heeft dus niet voor niets zo fanatiek gelijnd. Ze vindt het geweldig. Elke keer komt ze razend enthousiast terug van balletles en praat ze honderduit tegen haar moeder.
‘Mam, de juf zegt dat ik een hele goede leerling ben’ en ‘oh mam, vandaag was het toch leuk’ of ‘zal ik het nieuwe dansje eens voordoen?’
Amanda is heel gelukkig.

Een half jaar later is de eerste uitvoering. Ook ouders mogen komen kijken. Het is een fantastische voorstelling. En Amanda is de beste danseres van de avond, ze is echt de ster. Heel mooi en sierlijk.
Haar ouders zijn vol lof. En buiten staat zelfs een televisieploeg om haar te interviewen. Een slanke panda is bijzonder, maar een slanke panda die kan balletten. Dat hebben ze nog nooit gezien. Zo wordt Amanda beroemd en gaat ze zelfs optreden in het buitenland. Er wordt wel steeds meer van haar gevraagd en ze moet ook steeds moeilijkere danspassen doen en steeds hoger springen.
Amanda gaat dus verder met afvallen. Nu eet ze alleen nog maar twee keer op een dag een slablaadje en drinkt ze tussen de middag een glaasje wortelsap. Verder alleen maar water, want als ze nog slanker is, dan kan ze nog beter dansen. Maar Amanda gaat veel te ver. Ze wordt zo dun, zo dun, dat ze er ziek van wordt.

‘Tja, meisje,’ zegt de dokter, ‘je moet nu toch echt gaan eten en dikker worden, anders wordt je nooit meer beter.’
Balletten is er niet meer bij. Dat is te vermoeiend voor haar. En eigenlijk heeft ze toch wel haar moeder gemist en ook haar vriendinnen.
Amanda gaat weer echt eten. Eerst een klein hapje bamboe om te wennen en daarna een grotere hap. Hm, toch wel lekker.
Na een paar weken is Amanda weer net zo dik als haar vriendinnen en zitten ze samen op kookles. Amanda is heel gelukkig. Ballet is niks voor een panda.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten