Zomaar even een gedichtje

Een grappig gedicht van een onbekende dichter
over een ooievaar die het niet meer ziet zitten.

Een ooievaar, een hele ouwe,
kreeg genoeg van al dat sjouwe
een baby hier, een baby daar
het werd hem allemaal te zwaar.
Ook kan ik sprak hij met een zucht,
steeds minder tegen die lucht.
Ik hou van baby's, echt waar, heus!
maar steeds zo'n wurm onder je neus.
Het ruikt zo naar, het ruikt zo vies,
die lucht van poep, die lucht van pies.
Het kan mij niet schelen wat het kost,
ik stuur ze voortaan maar per post!